- Accius (Early Latin Writings)
- Lucius Accius (PHI Latin Texts)
- Lucius Accius (Vicifons – Vicipaedia)
- Lucio Accio: fragmentos. Textos bilingües latín – francés en el sitio de Philippe Remacle
- L. Accius (Perseus: a Dictionary of Greek and Roman biography and mythology William Smith, Ed.)
- Remains of old Latin; edited and translated by Warmington, E. H. -1898-
ANNALES
- Liber I
- (Prisc. GL 2.163K) Maia nemus retinens gravido concepit in alvo. 1.1
- Ex incertis libris
- (Macr. Sat. 1.7.36) Maxima pars Graium Saturno et maxime Athenae 3.1
conficiunt sacra, quae Cronia esse iterantur ab illis,
eumque diem celebrant: per agros urbesque fere omnes
exercent epulas laeti famulosque procurant
quisque suos; nosterque itidem est mos traditus illinc 5
iste, ut cum dominis famuli epulentur ibidem.
- (Macr. Sat. 1.7.36) Maxima pars Graium Saturno et maxime Athenae 3.1
ASTYANAX
- (Non. 471M) Qui nóstra per uim pátria populauít bona. 164
Nunc ín consilio id réges Argiuum aúcupant, 165
Id quaérunt
Vtinam únicam mi antístitam Arquitenéns suam
Tutétur!
Nil crédo auguribus, qui aúris uerbis díuitant
Aliénas, suas ut aúro locupletént domos.
ATHAMAS
- (Non. 56M ) Prius quam ínfans facinus óculi uescuntúr tui
Véritus sum arbitrós, atque utinam mémet possim oblíscier! 190
Ah dúbito quid agis: cáue ne in turbam te ínplices.
Hostem út profugiens ínimici inuadam ín manus?
Cuíus sit uita indécoris, mortem fúgere turpem haut cónuenit.
<Tuís> beneficiis hóstimentum grátum peperisti ét graue.
Átque ita de illis mérui, ut iure haec númquam miserarént mala.
ATREVS
- (Prisc. GL 2.233K) Simul ét Pisaea praémia arrepta á socro
. . . . . . . possedít suo
Atrevs Iterúm Thyestes Átreum adtractatum áduenit,
Iterúm iam adgreditur me ét quietum exsúscitat:
Maiór mihi moles, máius miscendúmst malum, 200
Qui illíus acerbum cór contundam et cómprimam.
<quae> ego incípio conata éxequar.
Atrevs óderint,
Dum métuant.
Qui nón sat habuit cóniugem inlexe ín stuprum. 205
Atrevs . . . quod re in súmma summum esse árbitror
Períclum, matres cónquinari régias,
Contáminari stírpem ac miscerí genus
Adde húc quod mihi porténto caelestúm pater
Prodígium misit, régni stabilimén mei, 210
Agnum ínter pecudes aúrea clarúm coma,
Em clám Thyestem clépere ausum esse e régia,
Qua in re ádiutricem cóniugem cepít sibi.
DIOMEDES
- (Non. 292M) ferre exancláuimus
Tyránni saeuom ingénium atque execrábile. 270
Passímque praeda pécua uallebánt agris.
Non génus uirum ornat, géneri uir fortís loco.
Ogygia moénia
Et quális fuerit, fáma celebrescát tua.
Ita et flétu et tenebris óbstinatus spéciem amisi lúminis 275
Conspíciendi insoléntia.
Ádsum apud te, génitor.
Multa ámittuntur tárditie et socórdia.
Linguám praepedior: gráte puer, ne atténderis
Petere á me id quod nefás sit concedí tibi. 280
Simul aúrem attendo, ut quírem exaudire ámplius.
Benígne ei pro benefício largi atque ámpliter.
<Nunc> érgo me Argos réferam, nam hic sum gnóbilis,
Ne cuí cognoscar nóto.
MEDEA
- (Cic. N.D. 2.89) Pastor tánta moles lábitur 391
Fremibúnda ex alto ingénti sonitu et spíritu.
Prae se úndas uoluit, uértices ui súscitat:
Ruít prolapsa, pélagus respargít reflat.
Ita dum ínterruptum crédas nimbum uóluier, 395
Dum quód sublime uéntis expulsúm rapi
Saxum aút procellis, uél globosos túrbines
Exístere ictos úndis concursántibus:
Nisi quás terrestris póntus strages cónciet,
Aut fórte Triton fúscina euerténs specus 400
Suptér radices pénitus undante ín freto
Molem éx profundo sáxeam ad caelum érigit.
Sicút lasciui atque álacres rostris pérfremunt
Delphíni, item alto múlcta Siluaní melo 404-405
Consímilem ad auris cántum et auditúm refert. 406
Égo me extollo in ábietem, alte ex túto prospectum aúcupo.
Ápud uetustam túrrem
Vagánt, pauore pécuda in tumulis déserunt.
<A!> quí uos pascet póstea? 410
Prima éx immani uíctum ad mansuetum ápplicans
ut tristis túrbinum
Toleráret hiemes, máre cum horreret flúctibus.
Nisi ut ástu ingenium língua laudem et díctis lactem lénibus
Éxul inter hóstis, exspes éxpers desertús uagus 415
Períte in stabulo frénos immitténs feris
Tun día Mede’s, cúius aditum exspéctans peruixi úsque adhuc?
Quí potis est refélli quisquam, ubi núllust causandí locus?
Princípio extispicium éx prodigiis cóngruens ars te árguit.
Láuere salsis uúltum lacrumis . . . . . . . 420
Perníci orbificor líberorum léto et tabificábili.
Fors dóminatur, neque uíta ulli
Propria ín uita est.
MINOS sive MINOTAVRVS
- (Prisc. GL 2.196K) Éx taurigeno sémine ortam fuísse an humanó feram
MYRMIDONES
(Non. 433M) Tu pértinaciam ésse, Antiloche, hanc praédicas,
Ego péruicaciam áio et ea me utí uolo: 5
Haec fórtis sequitur, íllam indocti póssident.
Tu addís quod uitio est, démis quod laudí datur.
Nam péruicacem díci me esse et uíncere
Perfácile patior, pértinacem níl moror.
TEREVS
- (Non. 256M) Atque íd ego semper síc mecum agito et cómparo,
Quo pácto magnam mólem minuam . . . 635
Tereús indomito móre atque animo bárbaro
Conspéxit ut eam, amóre uecors flámmeo,
Depósitus facinus péssimum ex deméntia
Confíngit.
Anuncios